Zaterdagochtend

"Kukelekuuu! Kukelekuu!" Ik probeer nog te doen alsof ik het niet hoor, misschien trapt ze erin, misschien kan ik me dan nog even omdraaien en verder slapen, maar ze kent geen genade. "Kukelekuu! Oma, wakker worden!" Ik doe één oog open en ondanks een enorme behoefte om in bed te blijven liggen moet ik lachen. Kleinboefje staat naast mijn bed te kijken hoe oma heeeeeeeel langzaam ook haar andere oog open doet. "Hier, oma, bril", en ze duwt me mijn uilebrilletje in mijn hand. "Goed, oma, bril nodig, ja, ok?", ze kent oma's wakker-worden-routine en ze weet hoe ze het proces kan versnellen. Als ik op de rand van het bed zit, bril op m'n neus, pakt ze mijn sloffen: "Hier, oma, slofjes aan". Oooh, ik wil slapen, please, laat me nog even slapen, het was zo lekker warm in bed, maar er is no escape. "Kom, oma, kom hier! Ja, goed idee, oma!", ze grijpt me bij mijn hand en leidt me, veel te enthousiast zo voor de ochtend, naar de woonkamer."Geef oma 'ns een kusje. Dat helpt. Dan wordt je oma wel wakker", wat natuurlijk een smoes is want een kusje is echt niet voldoende om mij compleet uit mijn coma te halen, maar fijn is het wel. Prettige zaterdag, lieve mensen, oma gaat nog even een kop koffie drinken. Kukelekuu....