Godsammeliefhebbe.

Stel nou dat God met een hoofdletter echt bestaat. 

Ik zou direct weigeren als mij de functie van God zou worden aangeboden. "Heel aardig van je maar nee, bedankt". Want zoveel verantwoordelijkheid wil ik helemaal niet. Ik ben niet in staat om een goede godheid te zijn, ik mis de G-factor, en zoveel macht ook (als het allemaal waar is wat ze zeggen), nee, ik zou me het lazarus schrikken als die me ineens in m'n menselijke handen zou worden geduwd. Ik zou niet weten waar ik zou moeten beginnen. En mijn rotsvaste overtuiging dat ieder mens een eigen wil heeft zou mijn werk ook behoorlijk in de weg staan. "Ik, God, wil dat jullie ophouden met oorlog voeren maar dat is niet aan mij want jullie moeten het zelf willen dus wat gaat het worden, jongens?". Dat kan ik niet aan. Kijk nou naar de kolere bende die mensen ervan maken. Dan zou ik als opperwezen de hele tijd toe moeten blijven kijken hoe mijn schepping naar de klote wordt geholpen en niet mogen ingrijpen want eigen wil is eigen wil. Dat gaat aan me vreten, die onmacht die ik ondanks alle macht die ik zou hebben, van binnen zou voelen, waardoor er een grote kans zou ontstaan op een apocalyptische woede-uitbarsting, "En nou is het afgelopen! Ik ben het Godverdomme zat!", maar zo'n type almachtige wil ik óók weer niet zijn en ik zou me naderhand alleen maar hartstikke schuldig gaan voelen over het uitroeien van de menselijke wereldpopulatie. "Shit, ik had nog een beetje geduld moeten hebben met die idioten want ze waren niet alléén maar slecht",  en dan zou ik weer helemaal overnieuw kunnen beginnen, want ik heb nog nooit gehoord dat God de tijd terug kan draaien, óf moeten beslissen dat de Aarde mensloos blijft maar dat lijkt me een nare beslissing om te moeten nemen want het blijven toch je kinderen dus ik pas. Ik wil die baan niet. Maar aan de andere kant... Mag ik eigenlijk wel nee zeggen tegen zo'n aanbod? Is het niet een beetje laf om de kans eindelijk eens écht iets te kunnen gaan doen aan alle wereldse bullshit, te weigeren? Ik, als gewoon mens, heb geen idee hoe ik het zou doen maar als God zou ik wel even mooi een eind kunnen maken aan hongersnood, ziekten, oorlog, armoede, slavernij, mishandeling, uitbuiting, milieuverontreiniging, de klimaatsveranderingen, het smelten van de poolkappen, dierenleed, corruptie, machtsmisbruik, ongelijkheid, alfabetisme, gedwongen besnijdenis, mensenhandel, het kappen van het tropisch oerwoud. En georganiseerde religies, daar zou ik ook een stokje voor steken want ik heb liever een persoonlijke band met mijn gelovigen. Dat hele concept 'vrije wil' zou ik in dat geval moeten loslaten. Misschien zou ik zélfs zo ver moeten gaan dat ik de hele mensheid hersenspoel want men is nogal hardleers en ik heb geen zin tijd en energie te verspillen aan ja-en-nee spelletjes met lieden die niet willen luisteren. A global brainwash. Dat klinkt best verleidelijk. Niemand zou het toch doorhebben. Als ik dan toch God ben, dan wil ik het ook goed doen. De Aarde zou met één druk op de knop kunnen veranderen in een paradijs (had mijn ene voorganger het niet ooit zo bedoeld?). Maar ja, blijft heftig, hoor, inbreken in en gaan klooien met de geest van je kleintjes, dat doe je niet zomaar. "Voor je eigen bestwil" is natuurlijk wel een legitiem excuus in het geval van de mens, dat staat er dan weer tegenover dus ik zou me vermoedelijk wel minder schuldig voelen dan na een armageddon actie waarbij iedereen dood gaat. Als ik God was zou ik dat allemaal kunnen doen. Dus heb ik wel het recht om vriendelijk te bedanken voor de baan? Zou het niet een tikkeltje egoïstisch van me zijn? Ik zou machtige mensen vreedzame oplossingen in hun oren kunnen fluisteren, ik zou kunnen ántwoorden wanneer ze bidden en vragen om raad. Als God heb je vast en zeker de wijsheid in pacht, dat kan niet anders en zelfs zonder over te hoeven gaan op hersenspoeling zou ik daarmee wonderen kunnen verrichten. 

Stel God bestaat echt. En dan bedoel ik die ene god zoals hij beschreven wordt in de heilige boeken van diverse georganiseerde religies. Wat is er dan in godsnaam met die gozer aan de hand? Is hij depressief? Op vakantie? In staking? Is hij eigenlijk een sadistische psychopaat? Ligt hij misschien in coma? Heeft hij het te druk met een ander project? Is -ie dood? Of kan het hem geen ene fuck schelen wat er allemaal gebeurt omdat -ie gewoon een eikel is? Hoe kun je als gelovige blijven beweren dat jouw hemelse vader over je waakt en het goed met je voor heeft? Kijk om je heen! 'God's wegen zijn ondoorgrondelijk' is gewoon een smoes om er verder niet over na te hoeven denken. Als ik God was zou ik per direct een ieder die uit mijn naam anderen kwetst, kleineert, mishandelt, manipuleert, misbruikt en doodt een almachtig briefje sturen: "Jij gaat naar de hel. Met vriendelijke groeten, je Pa", alleen al om ze eventjes de stuipen op het lijf te jagen.  Maar God doet niets anders dan horen, zien en zwijgen. Zou ik religieus zijn, ik zou het ervaren als verraad. Ik zou een verklaring eisen. Op schrift. Met oprechte excuses en de plechtige belofte het voortaan beter te zullen doen. Ik zou een wereldwijde actie starten om God op het matje te roepen. Een interventie van miljarden religieuzen omdat God ons wel degelijk aan het forsaken is en het zo niet langer kan. Ik zou hem niet willen, zo'n vader.

Stel God bestaat echt? Ik kan het me dus niet voorstellen.