Lekker negatief!

We hebben hier in Nederland zo'n 9 miljoen Facebook-gebruikers en ik ben daar één van. Heel veel pret geeft het me maar ook irritatie soms, want iedereen (ik ook) pleurt maar van alles op FB en daar zitten ook posts tussen die me ergeren. En weet je waar ik me in het bijzonder aan kan storen? Aan al die Think Positive! berichten. Ironisch genoeg hebben die een négatief effect op mij. Ze veroorzaken gezucht, gevloek en een hoop gemopper, wat volgens mij onder Negative Thinking! valt en zo zijn ze vast niet bedoeld. Nou weten de mensen die mij kennen dat ik allesbehalve een negatief persoon ben. Ik ben Miepie Positivo, die altijd op zoek is naar het goede en het mooie der dingen. Mevrouw Het-glas-is-half-vol, dat ben ik, en ik focus me liever op de voordelen van het nadeel dan op de nadelen van het voordeel (met dank aan Johan Cruijff). Ik hou altijd hoop en zelfs in de lelijkste drol kan ik nog iets moois zien. Zo ben ik geboren en zo wil ik ook sterven want het maakt het leven een stuk leuker. 

Maar zo langzamerhand ben je zo ongeveer verplícht om positief te zijn. En ik kan er niet tegen, tegen die 'terreur', die dwang. "Think positive & positive things will happen". Ten eerste is dat gewoon niet waar. Zo eenvoudig ligt het helemaal niet. Ik spreek uit eigen ervaring (dat vind ik het makkelijkst) en weet je hoeveel shit ik te verduren heb gehad ondanks mijn positieve instelling? Van die shit wist ik meestal uiteindelijk wel iets fraais te maken maar dat neemt niet weg dat het er in eerste instantie en vaak ook nog wel een beetje langer behoorlijk negatief uitzag. En stonk. Ik heb onder omstandigheden geleefd die zo zwaar waren dat mensen het zich eenvoudig weg niet konden voorstellen en daar veranderde een universum aan positieve gedachten geen ene moer aan. De klappen die het leven uitdeelt kunnen pittig zijn en het zijn echt niet alleen maar mensen met een negatieve instelling die geraakt worden, hoor. That's life. Pieken en dalen, pech en mazzel, voor -en tegenspoed. En niemand krijgt een voorkeursbehandeling. Je kunt geen controle hebben over het oncontroleerbare. Zelfs niet met happy thoughts. Ten tweede vind ik dat zulke uitspraken het signaal afgeven dat het dus eigen schuld, dikke bult is wanneer er iets gebeurt in je leven dat niet zo vrolijk of prettig is. Had je maar positief moeten denken, domme doos! "Positive thoughts generate positive feelings and attract positive life experiences". Ja ja, zo simpel ligt het dus? Kijk, ik weet heus wel dat opstaan met een rothumeur niet bepaald garant staat voor een verder aangenaam verloop van de dag maar het verklaart niet die vervelende brief van de belasting die ik 's middags in de brievenbus vind waardoor ik acuut in de stress schiet. "To attract positive things in life, start by giving off positive energy". Zie je wel? Ik met m'n problemen, had ik maar wat meer positieve energie moeten rondstrooien... Die ik dus soms gewoon eventjes niet hebt. Omdat ik moe ben of in pijn. Omdat ik net een heel verdrietig bericht heb gehad of omdat ik ruzie heb met mijn liefste. Omdat ik teveel ellende zie op televisie. Omdat ik ongesteld moet worden. Omdat de stapel met rekeningen maar niet lager wordt en mijn banksaldo niet hoger. Omdat leven zélf niet altijd even positief is. Tegenwoordig hoor ik te vaak: "Sorry dat ik zo negatief doe". En daarmee kom ik op de derde reden van mijn irritatie over al die oproepen tot Positive Thinking!. Mensen beginnen zich schuldig te voelen wanneer ze sombere of donkere gedachten hebben en bieden hun excuses aan voor het feit dat ze eventjes niet meer in staat zijn de andere kant van de medaille te zien. Waarom in vredesnaam? Waarom zou ik me schuldig voelen over het ontbreken van een glimlach wanneer ik het gevoel heb dat er niets te glimlachen valt? Ik ben toch een mens en geen robot? "Think happy thoughts and put a smile on your face so that positive opportunities can find you". Waarom, waarom zou ik in godesnaam de hele dag met een glimlach moeten rond lopen? Ik zit toch verdomme niet bij de Jehova's? Soms heb ik het nodig. Lekker bitchen, stevig zeuren en zeiken, een beetje om me heen meppen en schoppen (figuurlijk), m'n frustraties eruit gooien, me ongestoord wentelen in zelfmedelijden (tijdelijk, hè?) of geklaag. Voor het evenwicht. Omdat er balans moet zijn. En daar hoef ik me niet voor te verontschuldigen. Bovendien (punt vier alweer) zou het misschien, toevallig, wellicht óók zo kunnen zijn dat die negative thought eigenlijk de stem van je gezond verstand en/of je intuïtie is die je waarschuwt voor de addertjes onder het gras, het onrealistische van een plan, de risico's die je onderschat. En daar wil ik óók naar luisteren. Me blind staren op het positieve omdat het moet en daardoor de realiteit uit het oog verliezen lijkt mij niet zo'n goed idee, toch? Waarmee ik op mijn vijfde punt kom. Want ik ben bang dat bepaalde mensen het nastreven van een chronisch positieve staat van bewustzijn gebruiken als manier om te kunnen vluchten voor alle rottigheid in de wereld. Op zich snap ik die behoefte wel. De wereld is prachtig maar het is ook een shithole. Natuurlijk is het niet leuk om daar mee geconfronteerd te worden, vooral als je een gevoelig zieltje hebt. Maar ik wil me er niet voor verstoppen, ondanks de gevolgen die het heeft voor mijn nachtrust en de ongewenste duistere conclusies die af en toe in mijn hoofd opduiken. Dat maakt mij geen negatieve pessimist die ongeluk aantrekt maar laat zien dat ik een mens van vlees en bloed ben die ervoor kiest om haar ogen niet te sluiten voor de realiteit.

Ik geloof in yin & yang. In donker en licht, om het simpel te houden. Die gaan hand in hand, die twee, ze kunnen niet zonder elkaar. In ieder mens zit een engel en een duivel, een good cop en een bad cop, een plus en een min. De 'donkere' kant van jezelf negeren of ontkennen, dat kan niet gezond zijn. Negatieve gevoelens en gedachten hebben een functie.  En ik bedoel niet dat ik me expres moet gaan lopen misdragen en anderen bewust kan gaan kwetsen in het belang van de balans.  En ik bedoel ook niet dat ik dus non stop mijn inwendige drama queen of party pooper de vrijheid moet geven vanwege het evenwicht. Maar ik vertik het om mezelf te kort te doen door mezelf te forceren tot het 24/7 dragen van een fake smile omdat ik anders bedolven zal worden onder de rampspoed. Zo werkt het niet.  Ik laat mezelf niet het recht ontzeggen op een chagerijnige bui of een boze uitbarsting omdat ik me anders schuldig zou maken aan het saboteren van mijn geluk. Ik zeg geen sorry voor een "Fuck You!"-aanval wanneer ik even geen zin meer heb in de zoveelste levensles die ik blijkbaar op pijnlijke wijze moet leren. En ik steek mijn kop niet in het zand voor de waanzin in de wereld, ook al kost het me daardoor af en toe moeite om niet cynisch en bitter te zijn over bijvoorbeeld de toekomst. We hebben hier in Nederland zo'n 9 miljoen Facebook-gebruikers en ik ben daar één van. En ik denk dat ik zo maar even dit blog op FB ga pleuren. Want bezwijken voor de 'terreur' van het Positive Thinking!, dat vind ik nou zó negatief...