Bitch!

Zo af en toe ben ik een bitch. Ik ben me ervan bewust dat dit een woord is wat bij een aantal mensen, vooral vrouwen, verkeerd valt. Zij vinden het een denigrerend woord. Ikzelf heb er niet zoveel moeite mee. Ten eerste is er niks mis met vrouwtjeshonden. Ten tweede wordt het woord 'bitch' helemaal niet altijd negatief bedoeld. Ik ken mooie liefdesliedjes, prachtige liefdesverklaringen waarin hij haar zijn bitch noemt of waarin zij zichzelf zijn bitch noemt. Bitch kan dus ook een eretitel zijn en de belangrijke rol van een vrouw in het leven van een man aangeven, hoe vreemd dat ook mag klinken. Er zijn ook vrouwen die zichzelf wel eens een bitch noemen, vol trots, als geuzennaam, waarmee ze duidelijk maken dat ze onafhankelijke, sterke, eigen-wijze, stoere vrouwen zijn.  Als scheldwoord vind ik het dan ook weinig voorstellen. Uitgescholden worden voor ' hoer' bijvoorbeeld vind ik veel erger. Dan ben ik niet blij. Hoe dan ook, het is dus niet mijn bedoeling wie dan ook te beledigen en ik bied voor de zekerheid hierbij alvast mijn excuses aan voor het veelvuldig gebruik van het B-woord.

Zo af en toe ben ik dus een bitch. Af en toe heb ik geen zin om de dingen op een fatsoenlijke, beleefde manier te doen. Een jaar geleden kwam ik op een datingsite ene Udo tegen. Hij zag er aantrekkelijk uit, mijn type, Surinaams, grote armen, sexy lach, stoer. Wat jonger dan ik, gescheiden, met kinderen, woonachtig in Amsterdam, en op zoek naar de Ware. Na een week of twee chatten en vervolgens een paar keer telefonisch contact besloten we elkaar te gaan ontmoeten. We maakten een afspraak, we zouden elkaar een paar dagen later ontmoeten, ergens buitenshuis, in West, en zodra die date was afgesproken ging er iets mis. Want Udo vond het niet leuk dat ik een eigen leven had en dat ik niet 24/7 beschikbaar was. "Ik vind dat wanneer ik aandacht van je wil, je me die moet geven. Dat verwacht ik van een vrouw. En ik heb veel aandacht nodig". Hij was ook niet zo blij dat ik mannelijke vrienden had. Hij zeurde dat hij zich verwaarloosd voelde als we niet hadden gechat die dag. "En je dochters zijn toch volwassen, die hebben toch alleen nog maar een paar keer in de maand een moeder nodig?" Udo bleek een verwend, hebberig, egocentrisch, jaloers jongetje te zijn. Ik begon me zó aan hem te irriteren dat ik een bitch werd. Daarom heb ik Udo laten zitten, die dag waarop we die date hadden gepland. Ik heb niet eens de moeite genomen om af te bellen. Ik heb niks uitgelegd en toen hij me vervolgens belde nam ik niet op en heb ik zijn nummer geblokkeerd. Bij die datingsite ben ik weggegaan (online daten is ook eigenlijk niks voor mij) en na verloop van tijd, toen ik 100% zeker wist dat ik nooit meer wat van hem zou horen, heb ik zijn nummer gewist. Wat ik deed was natuurlijk helemaal niet netjes van me. Zo hoort het niet. Je laat iemand niet zomaar zitten op een date, zonder af te bellen, zonder uitleg, zonder excuus. Maar om eerlijk te zijn kon me dat niets schelen. Van stoere man en potentiele lover was Udo gedegradeerd tot afknapper van het jaar. Ik had helemaal geen behoefte om iets uit te leggen. Ik voelde me geen moment schuldig. Ergo: ik was een bitch en ik twijfelde er geen moment aan dat Udo het daar helemaal mee eens was.

Nu begin je je misschien af te vragen waarom ik dit vertel, over Udo, en of dit geklets nog ergens heen gaat. Toch? Welnu, mijn zeer gewaardeerde lezers en lezeressen, ik werd vanavond gebeld. Een 06-nummer waarvan de laatste 3 cijfers me vaag bekend voorkwamen. Ik ben heel slecht met nummers, ik ken mijn eigen telefoonnummer niet eens uit mijn hoofd. Dus ik neem op en ik hoor een stem die ik wel herken maar waar ik niet meteen een naam en gezicht aan kan plakken. "Met wie spreek ik?", vraag ik, lichtelijk in de war, want dat gaat bij mij snel, in de war raken, maar ook een beetje op mijn hoede.  En niet ten onrechte. "Ik ben het! Udo. Udootje. Ken je me niet meer? Jawel! Yvon, schat, je kent me toch nog wel? Udo!". Shit. Waarom heb ik verdomme opgenomen? Hij begint te lullen dat hij me maar niet niet kan vergeten en dat hij zo graag contact met me wilt. Wtf? Ik snap er geen hol van. Want a. ik heb me als een bitch naar die man toe gedragen, b. hij heeft me nog nooit ontmoet en c. hij had destijds zoveel moeite met mijn behoefte aan ruimte en vrijheid, en desondanks belt hij me op om me te zeggen dat hij me niet uit zijn hoofd kan zetten? Een jaar later?  "Alsjeblieft, Yvon, geef me nog een kans. Ik verlang ernaar om je te zien". Ik wist gewoon niet wat ik antwoorden moest, ik stond perplex, hij begon letterlijk te smeken, tot ik mezelf hoorde zeggen: "Nee, dat kan niet. Ik heb een man". Terwijl ik single ben. Wow, waar kwam dat ineens vandaan? Het was een laffe actie maar ik had er gewoon geen zin meer in, ik wilde er in één keer vanaf zijn.Weet je wat zijn reactie was? "Maar die hoeft het toch niet te weten? Alsjeblieft?"

Ik heb Udootje gezegd dat hij van mij geen enkele kans krijgt, hem welterusten gewenst en in zijn oor opgehangen. Hij belde nog 2x daarna maar ik nam niet op en ik heb zijn nummer (met naam) geblokkeerd. Wat een sukkel. Ja, sorry, hoor, maar ik ben allergisch voor dat soort mannen. En je mag het met me eens zijn of niet, maar wat mij betreft verdiende hij niet beter. Hoe sneu ben je als je als man wanhopig gaat zitten bedelen om aandacht bij een vrouw die jou (een jaar geleden) heeft gedist, die je alleen kent van een foto op een datingsite en 'n paar keer kort babbelen, en die tijdens dat kortstondige babbelen al duidelijk niet de Ware bleek te zijn? En dan ga je ook nog suggeren dat het ok is om elkaar te zien achter de rug om van haar (weliswaar niet bestaande) man? Ik voel me absoluut niet gevleid. Aantrekkelijk en stoer aan de buitenkant, die Udo, maar van binnen? Ja, ik kan af en toe echt een bitch zijn. Lekker!

NB. Udo heet niet echt Udo. Ik vond het fatsoenlijker om niet zijn echte naam te gebruiken. En degeen die mij exact het aantal keren dat ik het B-woord heb gebruikt kan geven, krijgt een eervolle vermelding.