Voor mijn familie van een andere moeder. Voor mijn grote zus.
Cijfers in m'n geschiedenisboek waren het. Angstaanjagende getallen, omdat ik het niet begreep, dat georganiseerde, kille, schematische doden. Hitler werd voor mij de personificatie van het Kwaad.
Maar het ís gebeurd. Het mocht gebeuren. Tussen de vijf en de zes miljoen Joden mochten vermoord worden. En deze maand gaan mijn halfzus en ik een paar daagjes vakantie vieren, ergens in Limburg. Mijn Joodse halfzus, die ik liever gewoon mijn grote zus noem, want ze betekent veel meer voor mij inmiddels dan destijds toen ik boven mijn geschiedenisboek hing. Plus ze is niet alleen Joods, ze is bovenal een mens, ze is een vrouw, een moeder, echtgenoot, zus, vriendin. Mijn zus is ook chazan (voorzanger bij joodse gebedsdiensten) en hoewel ik er geen woord van versta vind ik het ontroerend als ik haar gebeden hoor zingen. Ze is een goed wijf. Een goed wijf dat er voor hetzelfde geld niet zou zijn geweest, ook al is ze geboren tien jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een groot deel van haar Joodse familie is uitgemoord, maar haar moeder heeft het overleefd en daarom kunnen mijn zus en ik straks samen een glaasje drinken op een terras in Maastricht. Mijn zus die me leert over het jodendom maar die er niet over peinst om een Joodse slachtofferrol aan te nemen. 'Er zijn nog meer volkeren half uitgeroeid', zei ze me eens, en ze heeft gelijk, maar nooit zo inhumaan en methodisch als toen, toen de hemel boven delen van Europa grijs kleurde van de rook uit gaskamers en familienamen abrupt en voorgoed verdwenen. En stel je nou eens voor, stel je nou eens dat heel verschrikkelijke voor, stel je nou eens voor dat de dingen anders waren gelopen... Ik wil er liever niet aan denken. Dan komen die cijfers ineens veel te dichtbij en wordt het veel te persoonlijk. Ik kan me godenzijdank de luxe veroorloven om respectvol afstand te bewaren van die trieste aantallen. En mijn grote zus leeft, ze bruist van het leven, wat ze nog lange tijd zal blijven doen, want die dame is niet klein te krijgen. Blij en dankbaar ben ik dat zij er is. Zij en mijn andere Joodse familie.
We mogen het niet vergeten. Dat is wat nu niet mag gebeuren, zoveel jaren na dato. Stambomen horen niet omgekapt te worden louter en alleen vanwege de oorsprong van hun roots. Die cijfers moeten uitgebreid in de geschiedenisboeken blijven staan en betekenis blijven houden. Ze moeten angstaanjagend blijven. Tussen de vijf en de zes miljoen Joden. Ongeveer vijf miljoen zigeuners, Slaven, gehandicapten, krijgsgevangenen, verzetsstrijders, Jehova's Getuigen, homosexuelen, dissidenten enzovoorts... Voor het merendeel afgeslacht in kampen omdat ze niet voldeden aan de standaard van een man die meende dat hij mocht bepalen welk type mensen wel en geen bestaansrecht had. Hitler's hel op aarde mag nooit vergeten worden. Voor het geval er een nieuwe Duivel op een idee komt.
Geschatte aantallen Joden gestorven tijdens de Shoah:
Polen: >2.350.000
Sovjet-Unie: >700.000
Hongarije: 440.000
Tsjecho-Slowakije: 233.000
Roemenië: >200.000
Duitsland: 160.000
Nederland: 101.800
Joegoslavie: 67.000
Joegoslavie: 67.000
Frankrijk: 60.000
Oostenrijk: 58.000
Griekenland: 57.000
België: 25.000
Italië: 8500
Luxemburg: 3000
Noorwegen: 700
Wat een prachtig stukje! En wat ontzettend lief van je!Dank je wel en ik hou van je. Ik heb trouwens hetzelfde als jij bij Hitler. Zijn naam bezorgt me geen last, maar zijn verschijning op tv wel. Ik wordt echt letterlijk niet goed. Ook zijn stem kan ik niet verdragen. Van alle wrede leiders die er zijn en zijn geweest is hij voor mij de personificatie van het kwaad. Maar jij? Jij bent een cadeautje ♥ Met jou wil ik oud worden!
BeantwoordenVerwijderenDikke kus!
Verwijderen