Shocking!

Zal ik dan maar gewoon een vunzig verhaaltje schrijven over porno? Of waag ik me aan een

analyserend en sarcastisch stukje over een Wilders, een Holleeder, of misschien wel over een Badr Hari? Of ga ik proberen bijvoorbeeld zeurende veganisten, overfanatieke anti-rokers, irritante hipsters of te aanwezige yuppen met bakfietsen vol kinderen op stang te jagen, gewoon omdat het kan? 

 

Het wordt weer tijd om te gaan lopen gooien en smijten met woorden die er voor moeten zorgen dat 'men' naar mijn blog wordt gelokt. Alleen ben ik daar niet zo goed in. Tuurlijk, ik kan er grove schuttingtaal tegenaan gooien, want wat dat betreft beschik ik over een fraai vocabulaire en kinky taal doet het errug goed als blog-lokkertje maar what's the point? Ik wil ook nog iets te zéggen hebben. Een andere optie is een blog schrijven waarin ik met intellectuele woorden, scherpe spitsvondigheden en persoonlijke beledigingen een of ander heilig huisje, publiek figuur of bevolkingsgroep onderuit probeer te schoppen. Dat trekt lezers. Maar zo ben ik niet. Ik heb overal en nergens wel een mening over maar ook ben ik gewoon wel een redelijk aardig mens en hoef ik niet zo nodig mensen (virtueel) te beledigen en/of te kwetsen. Ik hou me graag aan mijn eigen regeltjes maar als persoonlijk blogger is dat niet altijd even handig. Ik schrijf natuurlijk niet voor de kat z'n kont (yes! vies woord! nou ja, in sommige kringen dan), ik wil dat mijn stukjes gelezen worden want anders kan ik net zo goed stoppen. Roepen dat je alleen voor jezelf een blog schrijft maar het dan toch publiceren, dat vind ik een beetje schijnheilig, een beetje flauw. Ik ben net zo narcistisch als elke andere (persoonlijk) blogger en daar hoef ik me niet voor te schamen of te verontschuldigen. Aandacht krijgen is leuk, vooral als je die aandacht krijgt met iets waar je pret aan beleeft, waar je jezelf mee uit en profileert. Kijk! Dit ben ik! Plus ik stop zelf graag een boodschap in mijn stukjes. Soms recht voor z'n raap, soms iets subtieler, maar ik schrijf nooit iets zomaar, alleen maar voor de lol. Alleen wil ik dat dus wél op mijn manier doen.

 

Porno dan maar? Heb ik in principe (!) niets op tegen. Ik kijk ook wel eens porno. Vind alleen die mannen in xxx films bijna altijd verre van aantrekkelijk en opwindend. Mijn punta (wat Surinaams is voor 'kut' - een vies woord! hoera!) wordt daar niet vrolijk van, hoor. En natuurlijk zijn er bepaalde vormen van porno die ik ronduit fout vind en uiteraard ben ik tegen uitbuiting, gedwongen deelname aan pornofilms en andere misstanden in de adult industry. Maar aan de andere kant heeft de gemiddelde porno-acteur/actrice 80% minder kans om een soa op te lopen dan elke andere sexueel actieve volwassene, wat de meeste mensen zich niet realiseren. Verder heeft iedereen zijn of haar eigen redenen om naar porno te kijken en het is niet aan mij om dat zomaar te gaan veroordelen. In de sexshop waar ik werkte kwam bijvoorbeeld een man die een sexloos huwelijk had maar die niet vreemd wilde gaan of een bezoek aan de hoeren wilde brengen dus die huurde altijd een karrevracht aan porno, om toch een beetje aan zijn trekken te kunnen komen (ja, die is expres). En dat was het wel zo'n beetje. Meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen. Dat schiet dus ook niet op.

 

Wilders, Holleeder en Badr Hari dan maar? Ik vind het alle drie sukkels. Wilders is geen politicus. Holleeder is geen gangster. En Badr Hari is geen vechter. Niet volgens mijn boekje in ieder geval. Tja, wat moet ik nog meer zeggen? Mijn aandacht zijn ze niet waard. Klaar, uit.

 

Volgende onderwerp? Moet ik gaan zeiken over zeikerds? Irritant en ongenuanceerd gaan lopen zeuren over mensen die irritant en ongenuanceerd lopen te zeuren? Zielig klagen over zielige klagers? Alsof ik niets beters te doen heb, zeg, kom op nou toch. Beetje hypocriet blèren dat anderen niet zo moeten blèren, dat is niet mijn ding. Schoppen uitdelen, enkel en alleen omdat ik benen heb (lees: een manier om mijn mening met de wereld te delen), dat is niet mijn hobby. Ik vind het leuk om hier en daar een klein beetje te prikken en te porren maar zomaar een beetje mensen gaan lopen jennen en voor schut zetten, dat vind ik niet leuk. Te makkelijk ook trouwens. Ik hoef alleen maar te schrijven dat ik vlees eet want ik vind het lekker, vooral kip, en dat ik sojamelk smerig vind (behalve in de koffie) en dat pompoenen, pijnboompitten en peultjes óók leven en er ook niet om vragen om gegeten te worden. Of ik plaats een stukje over die ene verrukkelijke sigaret na het neuken (yes! nog een vies woord!) of ik vertel dat ik erover denk om de lokale politiek in te gaan zodat ik ervoor kan zorgen dat eigenaars van bakfietsen voortaan parkeergeld moeten betalen. Neem toch gewoon fietsstoeltjes, zoals vroeger! Daarmee trek ik wel aandacht, want mensen voelen zich nog steeds verrassend snel aangevallen en krijgen dan een enorme behoefte om zich te verdedigen. En deze: 'Het is een feit dat 'hipster'  gewoon een ander woord is voor iemand die qua kledingstijl in zijn/haar kleutertijd is blijven steken' - die zin doet het waarschijnlijk ook leuk, als openingszin bijvoorbeeld. Zo makkelijk gaat dat. Te makkelijk dus. Niks voor mij.

 

Mijn eigen regeltjes. Ook voor mijn blog. Omdat ik wil laten zien wie ik ben, zonder fratsen, zonder truukjes waar ik niet achter sta, zonder popie-jopie gelul (is dat een vies woord of geldt dat alleen voor 'lul' zonder ge- ervoor? - yeehaa, weer gelukt!) en zonder geslijm en billen kusserij. Is het mogelijk om op die manier een blog te krijgen wat nog meer mensen graag lezen en volgen? Ik moet nog zoveel leren. Zouden schokkende foto's misschien helpen?