Er wordt heel wat af gelogen. Dat kan erg zijn maar ook helemaal niet erg. Zo zijn er onschuldige leugens, gejok wat geen slachtoffers maakt. Dat kunnen trouwens ook grote leugens zijn. Niet alleen het koekje-uit-de-trommel-leugentje is onschuldig ('Ik heb het écht niet gepikt'.) maar ook liegen over een belangrijk feit uit bijvoorbeeld respect voor de privacy en/of wensen van een ander ('Nee, hoor, ze is niet zwanger'.) kan onschuldig zijn, onschadelijk. Het zijn schone leugens, zonder bittere nasmaak. Schuldige, schadelijke leugens, die zijn gevaarlijk. Dan is er wel sprake van erg. Grof bedrog en zwaar acteerwerk. Mind-games die niet alleen je hoofd overhoop halen maar ook je zelfrespect kunnen aantasten. Dat soort werk. Heel gevaarlijk.
Ik heb een leugendetector in mijn buik. Die detector reageert op allerlei signalen die van buitenaf via mijn zintuigen binnen komen, en dan hoppa, direct door naar mijn hersenen en dan komt het. Het buikgevoel. Ik voel wanneer iets niet klopt. Als kind heb ik dat geleerd, uit zelfbescherming, opgroeiend in een poppenkast waar niets was wat het leek. Altijd op mijn hoede leerde ik een ander te lezen. De gemiddelde mens verraad onbewust heel wat over zichzelf door middel van lichaamstaal, manier van praten, reacties, antwoorden, oogcontact, taalgebruik enzovoorts en als je maar lang genoeg 'studeert' leer je die signalen vanzelf herkennen en lezen. Mijn buik heeft zich nog nooit vergist. Het probleem is alleen dat die detector wel registreert dat er iets niet in orde is maar wat er nou precies fout zit, dat wordt me niet verteld. Er gaat wel een alarm af maar ik weet niet waarom. Plus er worden geen vaste bewijsstukken geleverd. Ik heb alleen wat vage aanwijzingen en de uitslag van de leugendetector en daar moet ik het mee doen. Nou heb ik een bepaald protocol ontwikkeld. Heel belangrijk daarbij is de vraag of het om een schadelijke leugen gaat of niet. Indien Ja ga dan naar vraag 2: Heeft het direct met mij te maken? En zo ja, beantwoord dan vraag 3: Loop ik gevaar?
Eerlijkheid zie ik als een teken van respect en de basis van vertrouwen. Je hoeft mij echt niet alles te vertellen (bewaar me, zeg) en je mag je kleine of grote geheimen hebben maar je gaat niet lopen bullshitten tegen me, vooral als ik je beschouw als een belangrijk persoon in mijn leven. Ik kan daar erg slecht tegen. Ik voel wanneer iemand oprecht is of niet. Met mijn sixth sense zie ik geen dode mensen. I see bullshit. Je mag nog zo'n klootzak of piswijf zijn, als je maar eerlijk bent. Daarmee maak je indruk op mij. Je vermogen om eerlijk te zijn. In het verleden ben ik wel eens zo dom geweest om die waarschuwende spanning in mijn buik te negeren. Ik ben niet altijd sterk genoeg geweest om de waarheid aan te kunnen. Hard ging ik op mijn bek. Tjongejongejonge. Mensen die gebruik van me maakten en ik wilde het niet zien. Ik wilde het niet geloven. Het heeft me heel veel geld gekost. Teveel, als je begrijpt wat ik bedoel. Mijn vertrouwen heeft aardig wat deuken opgelopen en het was al niet zo stevig. Maar ik werd sterker. En harder. Ik ontdekte hoe belangrijk het voor mijn geluk, rust en vrede is om eerlijke, oprechte mensen om me heen te hebben. Ik heb échte mensen nodig. Geen leugenaars, bedriegers, klaplopers, oplichters, players, praatjesmakers en clowns. Ik wil écht, niet nep. Geen bullshit. Ik ben oprecht tegen jou, jij bent het tegen mij. Jij kunt mij vertrouwen, ik vertrouw jou. Heel simpel. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn.
Wanneer het antwoord op vraag 3 met ja wordt beantwoord, volgt vraag 4: Is het belangrijk genoeg om achter de waarheid te komen? Dan krijg je dus te maken met consequenties. Wat ga je doen met de bewijsstukken die je zult vinden? Wat ga je doen wanneer alle puzzelstukjes op hun plek vallen en wat je ziet je helemaal niet bevalt? Ik geloof dat Gloria Steinem het heeft gezegd. The truth sets you free but first it will hit you in the face. De waarheid kan akelig pijn doen. Wanneer je de feiten hebt ontdekt ga je dan de ander confronteren of hou je het voor jezelf? Kies je voor eerlijkheid of ga je mee in het spelletje? Ik kan grote, gevaarlijke leugens die mij bedreigen niet accepteren. Ik kan het echt niet. Ik krijg een niet te stoppen drang om de waarheid boven tafel te krijgen. Ik verander in een truthseeker on a mission. En daar ga ik heel ver in. Desnoods moet ik ervoor liegen tegen de leugenaar en spelen met de mind van de player maar ik moet en zal het gemaskerde ontmaskeren. Ik ben niet trots op de manier waarop ik achter bepaalde waarheden ben gekomen. Stiekem achter iemands rug om. Hun vertrouwen schendend, en zo ben ik niet graag bezig, zelfs niet als ze het achteraf bleken te verdienen. Doen alsof en toneel spelen om achter de werkelijke situatie te komen. Dat voelt fout. Bang zijn voor de gevolgen, de reacties. Hopen en bidden dat je ongelijk hebt en dan dat ijskoude moment waarop je beseft dat je gelijk hebt. Dat is klote. Maar er kunnen momenten zijn waarop er geen andere optie meer mogelijk is. En dan schiet ik in FBI-bitch-mode. Voor mij geen cold case, ik ga door tot het gaatje, tot het naadje van de kous. Desnoods huilend of trillend van de zenuwen maar ik doe wat ik moet doen. Ik leef niet graag met een stinkende beerput in de buurt en ik doe niet aan suikerglazuur over een verder beschimmelde taart. Eindeloos geduld heb ik en ontzettend veel begrip (serieus, er zijn mensen die daar wel eens een beetje misselijk van worden, zo geduldig en begripvol ben ik) maar eens is het op. Eens merk ik dat het aan me vreet en dan kies ik voor de waarheid en mezelf. Met oprechtheid scoor je puntjes. Met leugens kom je dik in de min te staan. Ik zal mezelf beschermen want ik word letterlijk ziek van bedrog. De onzekerheid van het niet zeker weten, de twijfels, het heen en weer geslingerd worden tussen vertrouwen en wantrouwen, tussen hoop en angst. De vragen en de onbevredigende antwoorden. Op een gegeven moment is het genoeg.
Noem mij maar overgevoelige Miepie of gekke Jantje, maar ik ben blij met mijn leugendetector. In een wereld waarin vals soms nauwelijks te onderscheiden is van echt en je constant gebombardeerd wordt met bullshit (politiek, media, bedrijfsleven, religieuze leiders, noem maar op) kies ik voor oprechtheid. Ik doe mij niet beter of anders voor dan ik ben. Ik doe niet alsof en ik speel geen toneel. Ik ben wie ik ben. Zonder gelul. Omdat ik weiger een leven vol leugens te lijden zijn er mensen die niet met mij willen omgaan, maar voor mij betekent een leven zonder bullshit rust in mijn hoofd. Vrijheid. Begrepen leugenaars het nou maar. First the truth will hit you in the face. Keihard. But then it sets you free. De waarheid maakt je vrij. En dat is niet gelogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten