Starchild

gezicht-reconstructie

Heel, heel, heel lang geleden (rond 1100 

na Chr.) leefde ver, ver, ver hier vandaan 

(in Mexico) een wonderlijk schepsel. En nou hebben er heel, heel, heel lang geleden ver, ver, ver hier vandaan vast wel meer wonderlijke schepsels geleefd, maar deze was toch net een beetje anders. Hij (ik weet niet of het een mannelijk exemplaar was maar ik hou het voor het gemak even op een hij) was zelfs zó anders dat de hedendaagse wetenschap zich nog steeds geen raad weet met de informatie die tot nu toe is verkregen via helaas het enige wat over is gebleven van dit unieke wezen na zijn dood: zijn schedel.

Een Amerikaans meisje van 13 dat met haar ouders op vakantie was in Mexico in 1930 vond in een verlaten mijntunnel 2 skeletten, het ene gewoon open en bloot op de grond, een normaal uitziend geraamte, het andere skelet half begraven en, aldus de ontdekster, wat kleiner en enigszins misvormd. Een arm van botten stak uit de grond: de dode vingers van het half begraven skelet zaten geklemd om de arm van botten van het skelet ernaast.  Het meisje vond al die botten wel interessant en begon te graven, ze verzamelde alles wat ze kon vinden en verborg haar buit ergens in de buurt met de bedoeling die later weer op te halen. (Ja, vraag me niet waarom, maar goed, ze was 13. Ik heb 3 dochters, ik weet wat een rare fratsen meissies van 13 uithalen.) Maar wat gebeurt er vervolgens? Het hele gebied overstroomt. Shit! Weg botten; het enige wat ze terugvindt zijn de 2 schedels, eentje intact en de andere (die van het misvormde geraamte) beschadigd. Meisje neemt ze mee naar huis, ergens in Texas woonde ze, en bewaart de schedels tot aan haar dood, waarna ze na wat omzwervingen in 1998 terecht komen bij Melanie Young, een verpleegkundige, die, nieuwsgierig geworden door de vreemde vorm, een antwoord probeert te krijgen op de vraag waarom die ene schedel er zo anders uitziet maar alleen maar met nog meer vragen komt te zitten, want niemand kan haar helpen. Uiteindelijk wendt Melanie Young zich tot Lloyd Pye, schrijver en onderzoeker, een openminded man met contacten in de medische wereld, die tevergeefs diverse experts loslaat op de schedel en in 1999 het Starchild Project opricht, een organisatie en inmiddels bedrijf met als enige doel het oplossen van de puzzel. 

links Starchild, rechts menselijke schedel

Voor de echt geïnteresseerden heb ik een paar links aan het eind van m'n verhaal toegevoegd en voor de rest van de lezers zal ik het proberen simpel te houden, oké? Wat is er zo bijzonder aan de Starchild schedel? Dat zal ik je vertellen. Deze schedel is zowel fysiek als genetisch zó afwijkend en anders dan een menselijke schedel dat de eigenaar van de schedel ofwel tot een compleet nieuw mensachtig ras behoorde of zelfs, en nu wordt het leuk, buitenaards of gedeeltelijk buitenaards was. Yep, alien. Nu hoor ik je lachen maar lees toch nog even verder. Want een mens met het DNA wat gevonden is in het botweefsel kan onmogelijk hebben bestaan, die zou nooit hebben kunnen leven. Dat is een wetenschappelijk feit, DNA liegt niet, net als wiskunde (alle data zijn trouwens op internet te vinden) en een mens zou met zoveel genetische afwijkingen snel na de conceptie sterven, laat staan geboren worden. Toch heeft dit wezen geleefd en stierf het pas op volwassen leeftijd. Verder is er nog geen enkele verklaring gevonden voor de vreemde bouw en vorm van de schedel. Het is niet veroorzaakt door een vreemde afwijking, niet door manipulatie of trauma, niet door een zeldzame ziekte. De deskundigen, de experts, de specialisten, van over de hele wereld, ze komen er niet uit. Alleen al daarom vind ik het fascinerend. Ze zetten machines op Mars maar waar dit ventje vandaan komt, wat op Aarde gevonden is, daar komen ze maar niet achter. Elk nieuw klein brokje informatie wat gevonden wordt levert nieuwe vragen op. Zo is het botweefsel tig keren harder dan mensenbot maar weegt het veel minder en ontbreken de voorhoofdsholtes. Waarom? Ze weten het niet. Werd eerst nog gedacht dat het een hybride was (half mens-half onbekend), nu is duidelijk dat er niets menselijk is aan de schedel. En dat vind ik zó mooi, joh. Het versleten oppervlak van zijn kiezen laat zien dat hij het locale voedsel at, maar er bestaat een kans dat hij geen tong had én men vermoed dat hij slecht zag. Zijn hersenen waren groter dan die van de gemiddelde mens (30%) en hij had een klein nekje, wat nog best pittig moet zijn geweest, met zo'n groot hoofd. 

Het DNA uitvogelen van een 900jarige beschadigde schedel gaat moeizaam en erg langzaam. Bovendien is het kostbare research. Daarom is het Starchild Project altijd op zoek naar sponsors en investeerders die het mogelijk moeten maken dat we ooit achter de waarheid zullen komen. Komt de schedel werkelijk from outer space of hebben we te maken met een geheel nieuw ras? Sceptici doen lacherig (maar daar zijn het sceptici voor) en pseudo-deskundigen doen hun best het publiek ervan te overtuigen dat de Starchild schedel een hoax is of het werk van de duivel of van een mens geweest zoals jij en ik maar dan met een enge ziekte, ondanks het overtuigende en puur wetenschappelijke bewijs wat verkregen is door échte deskundigen. Ik volg het Project al een tijdje. Ik vind het interessant, spannend en ik heb nog geen moment gehad dat ik me heb zitten ergeren vanwege vage uit de lucht gegrepen uitspraken. Je moet mij niet lastig komen vallen met bijvoorbeeld Annunaki praatjes en dat doen ze gelukkig ook niet. Op de website vind je uitgebreide informatie over het onderzoek, de gebruikte methoden, de resultaten enz. en nergens wordt het slap geouwehoer.

Kijk, ik persoonlijk zou 't het leukst vinden wanneer het een alien zou blijken te zijn geweest. Woehoe, een buitenaardse schedel. Moet je je voorstellen, joh, wat de implicaties daarvan zullen zijn. En geen stiekeme geheimhouding maar full disclosure dus de gehele wereld zal het weten. Het bewijs van buitenaards leven, gevonden in de aarde in Mexico. Daar zullen een heleboel mensen niet blij mee zijn. Al die religieuze leiders in rep en roer want hoe moeten ze dit verklaren? "En op de 8ste dag schiep Hij de alien"? Ooh, en al die sceptici, die jarenlang de draak hebben gestoken met mensen die het allang door hadden: we zijn niet alleen. (Wie het laatst lacht lacht het best en reken maar dat ik ga lachen.) Angst en paranoia zullen ongetwijfeld toeslaan bij bepaalde groepen. Want wat als er nog steeds aliens onder ons zijn? Je weet het niet, en je hebt altijd al gevonden dat de buurman een verdacht groot hoofd heeft, toch? En wat als ze ineens terugkomen en plotseling bij ons op de stoep staan met hun enorme spaceship dat in één keer België (ik noem maar een land) kan wegblazen? Mocht blijken dat het om een alien skull gaat dan zal dat de mensheid een flinke schop onder de reet geven en impact hebben op elk aspect van het bestaan. Heilige huisjes zullen wankelen en wiebelen en instorten, als bij een aardbeving. Er zullen vragen worden gesteld en vragen zijn goed maar wat voor antwoorden gaan we krijgen? Spannend, spannend, spannend. Maar goed, zo ver zijn we nog niet. Ik blijf in ieder geval het Starchild Project volgen (ze hadden alleen wel van mij een andere naam mogen uitkiezen dan het New Age-achtige 'Starchild') en mocht je meer willen weten: 

 

http://www.starchildproject.com/
https://www.facebook.com/starchildproject

(en niet die onzin op wikipedia lezen want daar klopt niks van)