Zwavelstokjes in de remix?

Eén van mijn dochters (Naomi) heeft me gevraagd een alternatieve versie van het 'Meisje met de zwavelstokjes' te schrijven (van Hans Christian Andersen). Ze vindt het einde zo zielig. Ik heb het weer eens zitten lezen en dat hele verhaal is één en al zieligheid. Het meisje is niet alleen arm, uitgehongerd en al aan het begin van het verhaal halfbevroren, maar ze wordt ook nog eens uitgebuit en mishandeld door haar vader. De klootzak dwingt haar op Oudejaarsavond in de sneeuw zwavelstokjes te verkopen, maar niemand is geinteresseerd in lucifertjes dus ze verkoopt niks, nada, noppes, wat haar op een pak slaag zal komen te staan bij thuiskomst. En tot overmaat van ramp is het arme kind ook nog haar grootmoeder, haar grote steun en toeverlaat, verloren. Je bent aan het eind gewoon blij en opgelucht dat ze dood gaat en de vrieskou, honger en alle andere ellende verruilt voor een plekje in de hemel, bij oma. Ik weet niet zo goed wat de moraal van dit verhaal is, maar vanwege het christelijke karakter zal het wel iets zijn van 'Een leven vol Lijden geeft je recht op een ticket naar de Hemel'. Die vader komt dus waarschijnlijk te branden in de hel, maar dat staat verder nergens en is waarschijnlijk wishful thinking van mijn kant. Over branden gesproken, ik heb er aan zitten denken om oma de rol van Engel des Wraaks te geven. In plaats van tegen haar kleindochter te zeggen dat God op haar wacht, geeft ze het meissie het advies om het huis met die hufter van een vader erin, in de fik te steken. De titel is toch niet voor niets 'Het Meisje met de Zwavelstokjes'? Haar kleinkind ligt te hallucineren, buiten, midden in een ijzige Deense sneeuwstorm, en ik kan me niet voorstellen dat haar overleden grootmoeder haar wil zien sterven. Dat brandt lekker, hoor, zo'n klein houten huisje. Maar ja, hoe loopt het verhaal dan af? Dan is ze ook nog haar huis kwijt en heeft ze niemand meer. Wederom treurnis alom. Dan gaat ze alsnog dood, dat overleeft ze niet. Of ze zetten haar in een weeshuis voor arme weesjes, met zo'n verschrikkelijk regiem, weet je wel, met vieze koude havermoutpap en te dunne dekentjes, want kinderen hebben tucht nodig, anders worden ze verwend en dat kunnen we niet hebben, en zo'n gemene autoritaire directrice, zo'n vals, koud secreet, dat een hekel aan arme weesjes heeft. In het weeshuis krijgt het meisje (zonder zwavelstokjes, maar met de dood van haar vader op haar geweten) tuberculose, zo gaat dat in die verhaaltjes, en ze sterft. Alweer. Er lijkt niet aan te ontkomen. In de versie die ik had gelezen stond trouwens niks over de moeder. Wat is er met de moeder gebeurd? Is ze dood? Is ze ooit weggelopen en heeft ze haar dochtertje in de steek gelaten? Is ze ontvoerd? En als ze dood is, die moeder, waarom verschijnt zij dan niet voor het meisje in plaats van de grootmoeder? Was het een rotwijf toen ze nog leefde? Of zit ze gewoon thuis, en doet ze verder niet mee? De onzichtbare moeder? Niet belangrijk genoeg voor het verhaal dus het vernoemen niet waard? Kijk, stel die moeder leeft nog maar ze is ooit gevlucht voor die barbaar van een echtgenoot, die haar op een slechte dag bedreigde met een hooivork (ofzoiets dergelijks). En stel dat zij heel toevallig op die bewust Oudejaarsavond de behoefte kreeg om terug te gaan naar dat vervloekte oord om haar dochter te zoeken. En het is dus géén rotwijf, he, anders werkt het niet. Dan kan ik er zeker een happy ending aan breien. Dat moppie, het meisje (ze heeft geen naam, lastig, hoor) hoeft niet dood. Ze hoeft niet dood te vriezen, helemaal alleen op 31 december, de laatste dag van het jaar. Kan me niet schelen dat ze gevonden wordt de volgende dag, hartstikke dood maar met een glimlach op haar gezicht. Dat is toch veel te zielig? En als die moeder nog leeft hoeft het meisje ook niet naar dat vreselijke weeshuis, waar elke week een weesje dood gaat aan tuberculose, en het alleen maar wachten is tot het haar beurt is om te sterven. Ze hoeft haar vaders huis, met hem erin, niet in de hens te zetten. Hij blijft gewoon in z'n eentje achter, eigen schuld, dikke bult. Dat kind is zowiezo al getraumatiseerd, dat zou alleen nog maar erger worden als ze ook nog haar vader levend laat verbranden. Moet ik alleen nog iets verzinnen voor die grootmoeder en haar verschijning in die bewuste nacht. Maar daar kan ik wel iets op bedenken. Dus ik denk dat ik het toch maar ga proberen. Naomi krijgt haar "En ze leefde nog lang en gelukkig'- versie. Alsof het niets is, even een remix maken van een beroemd verhaal van één van de beroemste Deense schrijvers die ooit heeft geleefd. Waar haal ik het lef vandaan, he?