Hell hath no fury...

Ik ben zo iemand met wie mensen graag praten. Ook mensen die ik maar 'n beetje of soms zelfs helemaal niet ken. Ik weet niet of het komt door mijn grote blauwe ogen maar ook wildvreemden beginnen soms gewoon tegen me te lullen en dan hebben ze het niet alleen over het weer.  De ene keer krijg ik iets te horen wat blijft hangen, de andere keer begin ik halverwege het verhaal mijn interesse te verliezen, maar ergens voel ik me wel vereerd dat ik iets heb wat mensen aanmoedigt om tegen me te gaan praten. Zo weet ik dus uit de eerste hand en uit zijn eigen mond dat die ene meneer met dat pokdalige gezicht en dat valse hondje zorgt voor een zieke en alcoholistische partner en dat hij vroeger de halve homo scene heeft geneukt want hij was nogal een wilde. Die oudere dame die altijd in uitbundige kleuren gekleed gaat en met een stok loopt, wordt  'de witte heks' genoemd, waar ze erg trots op is, hoewel ik geen flauw idee heb waarom ze haar zo noemen, want dat vertelde ze er niet bij. De 24-jarige dochter van een of ander vaag vrouwtje met een neuspiercing en uitgezakte Uggs dat een stukje met me mee naar huis liep en geen moment haar mond dicht hield, werd zomaar overgeplaatst naar een ander filiaal van de Wibra, schandalig vond die moeder het, want nu kon ze niet meer bij haar dochter langs gaan tijdens het werk om even te kletsen. En of ik misschien haar dochter kende? Maar ga nou niet denken dat ik de Lieve Lita van de buurt ben. Ik doe niet aan advies geven, tenminste, ik ben zuinig met advies uitdelen aan mensen die ik nauwelijks of niet ken en al helemaal als er niet om gevraagd wordt. Wijze raad kan ook domme raad zijn wanneer je niet weet wat er precies speelt en elk mens zit anders in elkaar. Ik weet niet hoe het is als je bang bent dat je grote liefde in Brazilië alleen maar bij je blijft vanwege je fraaie banksaldo of hoe het voelt als je zoon je vertelt dat hij geen kinderen wil en zich heeft laten steriliseren en dat je dus nooit oma zult worden. Plus wat voor mij werkt hoeft voor een ander helemaal niet te werken dus ben ik voorzichtig. Ik heb een methode ontwikkeld. Wat ik doe in zulke situaties is luisteren en op gepast momenten gooi ik er een naar mijn mening of gevoel gepaste reactie tegenaan, variërend van 'Echt waar?' tot een schouderklopje of een glimlach, en af en toe een opmerking waarvan ik dan maar hoop dat de strekking wordt begrepen, tot het moment daar is om vriendelijk afscheid te nemen. Zo hou ik afstand en blijf ik bij mezelf maar geef ik toch de ander de kans om even een praatje te houden. Wanneer ik behoefte heb om me helemaal af te sluiten op straat en ik in een asociale bui ben zet ik mijn mp3 spelertje aan, oortjes in en hiphop op. Mijn onzichtbare schild.

Zij woonde vroeger bij mij in de wijk maar is jaren geleden al verhuisd naar de 'overkant' , de Rivierenbuurt. Een beetje een raar wijf en altijd in voor een babbeltje, hoewel ik wel 'ns verlegen werd bij bepaalde onderwerpen van gesprek, aangezien ze ook graag babbelde over persoonlijke zaken die mij eigenlijk geen hol aangingen en die ik soms ook helemaal niet wilde weten. Laatst kwamen we elkaar tegen tijdens het boodschappen doen. Ik met mijn kattenbak-korrels (mijn kat poept veel!) plus hooi voor de cavia en zij met een grote zak appelen want ze wilde appelmoes maken. Ik mocht haar altijd wel, ze deed haar eigen ding, ging haar eigen weg. Haar kerel vond ik een beetje een rare. Net iets te vriendelijk, te charmant, te flirterig, te geïnteresseerd om oprecht over te komen. Dát ze het me halverwege de Rijnstraat pal voor de ingang van de Dirk ineens vertelde verbaasde me maar wát ze me vertelde kwam niet als een verrassing: ze had hem de deur uitgezet. Hij bleek al een tijdje stiekem een ander te hebben. En misschien zelfs twee maar dat wist ze niet zeker. Tja, klote natuurlijk, wat ik uit eigen ervaring weet maar ik had geen behoefte om die informatie met haar te delen plus ik was moe dus mompelde ik iets van ' wat erg' en 'zijn verlies' en ik riep iets vaags over karma. Karma erbij halen helpt over het algemeen als je bedrogen bent en je het gevoel hebt dat je machteloos staat; 'what goes around comes around' is een gedachte die troost en voldoening geeft. Alleen hier ging ik de fout in. Want zij dacht dat ik met karma 'wraak' bedoelde en ze greep de gelegenheid aan om eens goed haar gal te spuien. Ik was niet voorzichtig genoeg geweest. De strekking werd niet begrepen. Driftig hing ze haar boodschappentas aan het stuur van haar fiets. 'Ooh, zeker weten, mijn wraak zal zoet zijn', brieste ze venijnig, 'Gaat die eikel nog zitten klagen ook! Maar wacht maar, hij ontkomt zijn straf niet. Hij gaat boeten! Ik maak hem kapot'. Er volgde een verhaal over emails en Facebook en  ratten en vijanden. Huh, ratten en vijanden? Ooh, shit, ik had gewoon mijn mond moeten houden, waarom had ik mijn mond niet gehouden? Hell hath no fury like a woman scorned en haar op zich begrijpelijke maar ook ietwat griezelige woede deed me denken aan alle wraakzuchtige scenario's die ik destijds had verzonnen, toen ik pas ontdekt had dat ik bedrogen was, maar omdat ik geen zin had om mijn handen vuil te maken én omdat ik veel waarde hecht aan het principe dat je oogst wat je zaait besloot ik om karma het, in dit geval, vieze werk te laten doen. Maar dat hoefde zij niet te weten. Scheldend op haar overspelige ex haalde ze haar fiets van het slot. 'Als hij niet stopt met mij zwart te maken ga ik alles op het internet zetten. Mijn broertje gaat me erbij helpen. Ja, die wil ook wraak, hè? Van zijn grote zus blijf je af. M'n broertje wil 'm het liefst dood schoppen maar dat mag -ie niet van mij. Jij gaat niet de bak in voor die etterbak van een ex van mij, heb ik gezegd. Maar boeten zal hij! Wat vind jij?'. Vragend keek ze me aan. En eerlijk is eerlijk, ver achter in mijn hoofd klonk een stemmetje wat duidelijk niet van Lieve Lita was maar van mijn eigen restje scorned woman dus dat gebitch negeerde ik want op 'Hell yeah, that motherfucker is going down!' zat niemand te wachten. Maar bovendien begon ik me af te vragen of die vreemdganger van haar niet heel misschien toevallig een reden had om te klagen. Ik begon me te irriteren. Ineens mocht ik haar niet meer zo. Ontdekken dat je bedrogen bent is verschrikkelijk en het kan extreme emoties en gedachten oproepen bij de bedrogene maar bij deze vrouw droop de negativiteit van haar af. Ze had nog net geen giftanden gekregen. Ik wilde alleen nog maar naar huis, de kattenbak verschonen, en dat zegt wat, want ik doe dat kokhalzend. Mijn methode had duidelijk gefaald dit keer. En ik voelde me allesbehalve vereerd. Dan blijft er nog maar één optie over. Afkappen die handel. Ik haalde mijn kleine mp3 spelertje uit mijn jaszak. 'Zeg, ik moet ervandoor'.  Ik wilde niks meer horen over wraak nemen en vijanden en geschifte ex-en en weet ik veel wat ze nog meer voor mij in petto had. Shield up!