Contractbreuk

Het is alweer een paar jaar geleden. En ik zeg je, zoals ik hem destijds ook al heb gezegd: als hij in een dronken geile bui zijn lul in een ander had gestopt, dan had ik hem kunnen vergeven. Dan was het een eenmalig slippertje geweest en hoewel dat me ook niet bepaald vrolijk zou hebben gemaakt zou het geen reden zijn geweest om bij hem weg te gaan. Mensen doen soms domme dingen. Ik ook. Ik ben geen heilige. En ik vermoed dat zelfs heiligen wel eens domme dingen doen. Maar hij was niet dronken. En het was niet eenmalig.

Het klinkt absoluut niet romantisch maar een psychologe zei me ooit dat elke relatie te vergelijken is met een overeenkomst, een contract, opgesteld en ondertekend door beide partijen, in overleg en met beider goedkeuring. Veranderingen in het contract zijn onvermijdelijk, vooral wanneer het gaat om een langdurige relatie. Mensen veranderen. Omstandigheden veranderen. Wat eerst prima werkt kan na verloop van tijd een punt van ergernis worden, een excuus om ruzie te maken, een belemmering om te groeien of om jezelf te zijn binnen de relatie. Het is een illusie om te denken dat wanneer je elkaar eenmaal hebt gevonden, de dingen vanzelf zullen gaan en dat je wat die relatie betreft rustig op je luie gat kunt blijven zitten. Wil je dat een relatie stand houdt dan zul je open moeten staan voor aanpassingen aan de overeenkomst, voor het in overleg veranderen van regels die jij en de ander ooit hadden opgesteld maar die op een gegeven moment niet meer blijken te werken. Het vraagt lef, vertrouwen en goede communicatie maar wanneer de relatie sterk genoeg is hoeft het geen probleem te zijn. Mits beide partijen het eens zijn met de wijzigingen. Het is geven en nemen, met inachtneming van je eigen grenzen en die van de ander, want van een ongelijkwaardige relatie wordt niemand gelukkig. En wanneer ineens blijkt dat één van de twee stiekem de regels heeft veranderd, tja, dan moet je niet raar opkijken als het mis gaat.

Hij en ik, wij hadden in ons contract staan dat we elkaar trouw zouden zijn, dat we eerlijk tegen elkaar zouden zijn en dat we er ongeacht de vele tegenslagen, kuilen en hobbels voor elkaar zouden zijn. Drie keer het woord elkaar in één zin, een zin die nergens zwart op wit stond geschreven maar die grote betekenis had voor ons allebei. Samen hadden we een denkbeeldige handtekening gezet onder een verbond dat voor altijd stand zou houden. Dacht ik. Hij mag van alles en nog wat over mij zeggen maar hij weet dat ik me aan de afspraak heb gehouden. Ik was trouw. Ik was eerlijk. En ik was er voor hem, no matter what, dus ook in moeilijke tijden. Dat was mijn keuze. Niemand zette een gun tegen mijn hoofd en dwong me om ruim drie jaar bij die man te blijven. Spijt heb ik daar nooit van gehad, ook nu niet. Ik was zijn vrouw en hij was mijn man. Totdat hij besloot dat het een goed idee was om een verhouding te beginnen met iemand anders. Achter mijn rug, terwijl hij mij vertelde dat ik zijn one and only was. En dáár had ik niet voor getekend.

 

Het is een van mijn stokpaardjes. Liefde moet hand in hand met respect gaan. Maar wat is respect? Voor mij heeft het niets te maken met verering en voetstukken maar alles met waardering en serieus genomen worden. Respect voor een ander betekent de ander zien. Elkaar respecteren is elkaar erkennen. Erachter komen dat je partner je bedriegt voelt alsof je niet gezien wordt. Ik ontdekte dat hij mij niet trouw was en zo van het ene moment op het andere voelde ik me the invisible woman. Er was met mij gespeeld. No respect. Had ik het kunnen weten? Nee. In een andere stad beminde hij een ander die ook van niets wist. Had zij het kunnen weten? Nee. Hij bedroog ons allebei. Dat meisje dacht ook dat zij zijn one and only was.  Voor haar was ík de ander die hij in een andere stad beminde. Net zomin als ik het mezelf kwalijk kan nemen, kan ik haar ook niet kwalijk nemen dat zij hem geloofde.

 

Omdat vreemdgaan iets is waar de meeste mensen niet openlijk voor uit willen komen is het moeilijk om duidelijk en betrouwbare cijfers te krijgen over overspel. Geschat wordt dat 31% van de heterosexuele Nederlandse bevolking tussen de 20 en 45 jaar buiten de pot pist (tegenover een wereldwijd gemiddelde van 22% dus wtf is hier aan de hand?). Diverse grote DNA onderzoeken geven aan dat 10% van alle kinderen in Nederland buitenechtelijk is verwekt. Eén op de drie mannen en vrouwen die ingeschreven staat bij een datingsite schijnt al een relatie te hebben. Single vrouwen blijken eerder bewust een verhouding aan te gaan met een man die al een partner heeft dan andersom en vreemdgaan van de man wordt binnen een relatie over het algemeen makkelijker vergeven dan vreemdgaan van de vrouw. Maar ik heb nog een cijfer en als je dat leest vraag je je af waar we hier in Nederland in godsnaam mee bezig zijn want meer dan 90% van de mensen zegt vreemdgaan af te wijzen...

 

Je partner bedriegen is een schending van de overeenkomst die jullie beide hebben ondertekend. Anders zou het geen bedrog zijn. Het is je reinste contractbreuk want je kiest er bewust voor om je niet aan de afgesproken regels te houden en om op die manier je relatie te saboteren. Bedrog komt uit. Het kan maanden, jaren duren maar uiteindelijk val je door de mand want de gemiddelde vreemdganger beschikt nu eenmaal niet over de skills en faciliteiten van een undercover agent met een dubbelleven. 'Actie is reactie', zei hij altijd en dus gooide ik hem eruit. Ik voelde me verraden, voor schut gezet en afgedankt. Ik pijnigde mezelf met vragen waar ik nooit een bevredigend antwoord op zou krijgen. Ik voelde me bestolen, van zowel de toekomst als het verleden. Voor mijn gevoel had hij zijn reet afgeveegd met ons contract en ik kon maar niet begrijpen waarom.

 

Een paar jaar verder zijn we nu en ik heb geleerd. Ik heb geleerd wat ik waard ben, als mens, als vrouw, maar vooral als partner. Aan mij heb je geen makkelijke (onder andere door mijn achtergrond) maar wel een hele goede. En ik heb geleerd grenzen te stellen in de liefde, ook in de liefde, of misschien wel juíst in de liefde. Voorheen stond ik niet echt stil bij wat er in die overeenkomst genaamd relatie moest komen te staan. Trouw, respect en eerlijkheid zag ik als iets vanzelfsprekend en daar hoefde niet uitgebreid over vergaderd te worden. Nu heb ik ze opgenomen in de voorwaarden van het contract dat ik hoop ooit weer te zullen ondertekenen. Alleen wanneer ik er zeker van ben dat een man die voorwaarden volkomen begrepen heeft, zonder meer bereid is om te voldoen aan mijn eisen en bewijst dat hij mij ziet, dat hij mij erkent, mag hij mij zijn vrouw noemen en niet eerder. Dát is wat ik waard ben.

 

Dit is geen gebruik maken van mijn blog om een ex publiekelijk te schande te zetten of om met een beschuldigend vingertje naar hem te wijzen. Zich schamen doet hij zelf al volop en zijn schuldgevoelens zijn al groot genoeg, daar heeft hij mij niet voor nodig. Die man is ook goed voor me geweest, ik wens hem geen kwaad toe en er staat geen woord wat niet allang bekend is bij die mensen die er toe doen, zowel voor mij als voor hem. Het is ook niet de bedoeling om mezelf als een zielig slachtoffer neer te zetten want ik voel me geen slachtoffer en zielig ben ik ook niet. Als bedrogene kun je verbitterd raken maar dat heb ik niet in me. Mensen worden bedrogen in de liefde en je kunt tal van artikelen lezen over de beweegredenen van vreemdgangers maar wanneer het je overkomt heb je weinig aan die psychologische verklaringen omdat het je zó raakt en je zó met jezelf confronteert. Het is een pijnlijk proces maar het kan ook heel leerzaam zijn. Ik ben er een stuk wijzer door geworden en ik moet je eerlijk zeggen dat ik er ook sterker door ben geworden. (Achteraf gezien, hè? Had je me destijds gezegd dat ik zijn overspel moest beschouwen als iets positiefs dan had ik je waarschijnlijk op je bek geramd.) Vroeger dacht ik dat ik zou sterven aan een gebroken hart als mijn man me zou bedriegen of dat ik toch op z'n minst helemaal zou flippen en compleet zou doordraaien maar ik leef nog, ik ben niet geflipt en niet  compleet doorgedraaid. Integendeel, door zijn overspel ben ik wakker geworden.
 

Ik had alleen liever op een andere manier wakker willen worden.

 

Denk na voordat je besluit het contract tussen jou en je partner ergens in een la te proppen waar je het niet ziet liggen. Gebruik je hersenen en niet je geslachtsdelen en wees eerlijk tegen jezelf en tegen de ander. Een keer verliefd worden op iemand anders kan gebeuren. Dat is ook lullig maar dat heb je niet in de hand. Maar wat je vervolgens doet met die verliefdheid, daar ben jij wel de baas over. Jij bent degene die beslist of een verliefdheid gevolgen krijgt of niet. Een keer fantaseren over sex met een ander dan je partner kan ook gebeuren. Maar het uitleven van die fantasie, daar ga jij over. Vreemdgaan doe je niet per ongeluk. (Tenzij je door drank en/of drugs helemaal van de wereld bent en niet beseft waar je mee bezig bent; dat is ook dom maar voor een keertje zou ik het waarschijnlijk door de vingers kunnen zien - uiteindelijk.) Vreemdgaan is een keuze. Na die keuze zou het wel eens too late to apologize kunnen zijn. Dénk voor je doet. Je partner belazeren en erover zwijgen omdat je bang bent voor de consequenties mag dan begrijpelijk zijn als je in de schoenen van de bedrieger staat maar de bedrogene vraagt zich af waarom hij of zij het niet waard was om eerlijk tegen te zijn en dat voelt zwaar klote. Denk daar aan voor je de beslissing neemt om te beginnen aan iets wat hoogstwaarschijnlijk zal leiden tot veel verdriet en pijn bij minstens één persoon in die stiekeme driehoek van leugens en geheimen. Wijzig de inhoud van jullie contract niet zonder zijn of haar medeweten en toestemming. Durf eerlijk te zijn en show some respect. Dan had je maar niet je handtekening moeten zetten.